Gist
After gaining independence in 1947, India faced several challenges and saw the rise of new movementsNation Building: Uniting a newly independent nation with diverse religions and ethnicities. A new constitution was drafted establishing a democratic republic.
Integration: Integrating former princely states and addressing territorial disputes.
Economic Development: Moving from a colonial economy to a self-sufficient one. Five-year plans focused on industrialization and agriculture.
Social Reforms: Addressing issues of caste discrimination, poverty, and illiteracy.
Political PhilosophiesNehruvian Socialism: Focus on a mixed economy with government intervention and public sector industries.
Non-Alignment: Maintaining neutrality during the Cold War and promoting peace.
Summary
After gaining independence from British colonial rule in 1947, India witnessed several important movements and the emergence of diverse political philosophies. The country experienced significant social and political changes as it sought to establish a new identity. One of the most notable movements was the Non-Aligned Movement (NAM), initiated by India's first Prime Minister, Jawaharlal Nehru, along with leaders from Egypt, Indonesia, Yugoslavia, and Ghana. NAM aimed to provide a third way for countries not aligned with either the Western bloc led by the United States or the Eastern bloc led by the Soviet Union during the Cold War.
Another significant movement was the Green Revolution, a large-scale agricultural transformation introduced in the 1960s. This movement aimed to increase food production through the use of high-yielding varieties of seeds, fertilizers, and advanced irrigation techniques. Furthermore, India saw the rise of various political philosophies, ranging from Nehruvian socialism, which emphasized planned economic development and secularism, to the ideologies of socialist parties like the Communist Party of India (Marxist) and the Bharatiya Janata Party (BJP), advocating for Hindutva, a Hindu nationalist ideology. These movements and political philosophies shaped India's post-independence era, influencing its economic policies, social structures, and political landscape.
Deteild content
India's independence in 1947 marked the beginning of a new era in its history. With newfound freedom, the country embarked on a journey of nation-building, democracy, and social change. Several significant movements emerged post-independence, shaping India's political landscape and influencing its diverse social fabric. These movements were not just about political independence but also about asserting cultural identity, social justice, and economic progress. Here, we delve into some of the crucial movements and political philosophies that defined India after 1947.
Non-Aligned Movement (NAM)The Non-Aligned Movement was a significant diplomatic initiative started by India's first Prime Minister, Jawaharlal Nehru, along with leaders from Egypt, Indonesia, Yugoslavia, and Ghana. The movement emerged as a response to the Cold War, offering a middle path for countries not aligning with either the Western bloc led by the United States or the Eastern bloc led by the Soviet Union. NAM aimed to promote sovereignty, self-determination, and non-interference in the internal affairs of other nations. India played a pivotal role in NAM, hosting the first conference in 1961 in Belgrade. This movement helped shape India's foreign policy, emphasizing independence from superpower influence and promoting global peace.
Green RevolutionThe Green Revolution was a transformative movement in Indian agriculture initiated in the 1960s and 1970s. Led by agricultural scientist M.S. Swaminathan and policymakers like C. Subramaniam, the Green Revolution aimed to increase agricultural productivity through the adoption of high-yielding variety (HYV) seeds, modern irrigation techniques, and chemical fertilizers. This movement significantly boosted food production, making India self-sufficient in food grains and alleviating famine-like conditions. However, it also brought challenges such as environmental degradation and disparities in agricultural development.
Naxalite MovementThe Naxalite movement, inspired by Mao Zedong's ideology, emerged in the late 1960s as an armed struggle against perceived socio-economic inequalities and land injustices. Originating in the village of Naxalbari in West Bengal, the movement spread to various parts of India, particularly rural areas with marginalized communities. Led by groups such as the Communist Party of India (Maoist), the movement advocated for the rights of peasants, tribal groups, and the dispossessed. It highlighted issues of land distribution, exploitation by landlords, and lack of access to resources. The movement faced severe state repression but continued to influence debates on social justice and the plight of the marginalized.
Dalit MovementsIndia's independence brought hope for social equality and justice. Dalit movements, led by figures like B.R. Ambedkar, sought to empower Dalits, formerly known as "untouchables," and other oppressed castes. Ambedkar, the chief architect of India's constitution, fought against caste discrimination and untouchability. The Dalit Panthers, a radical social movement founded in Maharashtra in the 1970s, sought to challenge caste-based oppression and discrimination. These movements led to legislative reforms, including reservations in education and government jobs for Dalits and other backward castes.
Women's MovementThe post-independence era also witnessed the rise of the women's movement, advocating for gender equality, women's rights, and empowerment. The movement addressed issues such as gender-based violence, unequal access to education and employment, and discriminatory laws. Figures like Kamaladevi Chattopadhyay and Indira Gandhi played pivotal roles in advancing women's rights. The 1970s and 1980s saw the emergence of grassroots organizations like the Self-Employed Women's Association (SEWA) and the National Federation of Indian Women (NFIW). These movements led to legislative changes, including laws against dowry and domestic violence, and increased representation of women in politics and decision-making roles.
Liberalization and Economic ReformsIn 1991, India embarked on a new economic path with liberalization and economic reforms. Facing a severe balance of payments crisis, the government, under Prime Minister P.V. Narasimha Rao and Finance Minister Dr. Manmohan Singh, initiated policies to liberalize the economy, open it up to foreign investment, and deregulate many sectors. These reforms aimed to boost economic growth, enhance competitiveness, and integrate India into the global economy. The impact was profound, leading to significant growth in GDP, expansion of the middle class, and the rise of sectors like information technology and services.
ConclusionThe movements and political philosophies that emerged after 1947 reflect India's diverse and complex journey as an independent nation. From non-alignment and agricultural revolutions to struggles for social justice and economic reforms, each movement left an indelible mark on India's history. These movements continue to shape the country's political discourse, social policies, and international relations. As India moves forward, these legacies serve as reminders of the aspirations for equality, justice, and progress that remain central to its identity.
தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்
1947 இல் இந்தியாவின் சுதந்திரம் அதன் வரலாற்றில் ஒரு புதிய சகாப்தத்தின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது. புதிய சுதந்திரத்துடன், நாடு தேசத்தைக் கட்டியெழுப்பும், ஜனநாயகம் மற்றும் சமூக மாற்றத்திற்கான பயணத்தைத் தொடங்கியது. இந்தியாவின் அரசியல் நிலப்பரப்பை வடிவமைத்து அதன் பலதரப்பட்ட சமூகக் கட்டமைப்பில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய பல குறிப்பிடத்தக்க இயக்கங்கள் சுதந்திரத்திற்குப் பின் தோன்றின. இந்த இயக்கங்கள் அரசியல் சுதந்திரம் மட்டுமல்ல, கலாச்சார அடையாளத்தையும், சமூக நீதியையும், பொருளாதார முன்னேற்றத்தையும் வலியுறுத்துவதாக இருந்தன. இங்கே, 1947க்குப் பிறகு இந்தியாவை வரையறுத்த சில முக்கியமான இயக்கங்கள் மற்றும் அரசியல் தத்துவங்களை ஆராய்வோம்.
அணிசேரா இயக்கம் (NAM)அணிசேரா இயக்கம் என்பது இந்தியாவின் முதல் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு, எகிப்து, இந்தோனேசியா, யூகோஸ்லாவியா மற்றும் கானா ஆகிய நாடுகளின் தலைவர்களுடன் இணைந்து தொடங்கப்பட்ட குறிப்பிடத்தக்க இராஜதந்திர முயற்சியாகும். இந்த இயக்கம் பனிப்போரின் பிரதிபலிப்பாக உருவானது, அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்கத்திய முகாம் அல்லது சோவியத் யூனியன் தலைமையிலான கிழக்கு முகாம் ஆகியவற்றுடன் இணையாத நாடுகளுக்கு ஒரு நடுத்தர பாதையை வழங்குகிறது. NAM இறையாண்மை, சுயநிர்ணய உரிமை மற்றும் பிற நாடுகளின் உள் விவகாரங்களில் தலையிடாததை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டது. 1961 இல் பெல்கிரேடில் முதல் மாநாட்டை நடத்திய NAM இல் இந்தியா முக்கிய பங்கு வகித்தது. இந்த இயக்கம் இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையை வடிவமைக்க உதவியது, வல்லரசு செல்வாக்கிலிருந்து சுதந்திரத்தை வலியுறுத்துகிறது மற்றும் உலகளாவிய அமைதியை மேம்படுத்துகிறது.
பசுமைப் புரட்சிபசுமைப் புரட்சி என்பது இந்திய விவசாயத்தில் 1960கள் மற்றும் 1970களில் தொடங்கப்பட்ட ஒரு மாற்றியமைக்கும் இயக்கமாகும். தலைமையில் வேளாண் விஞ்ஞானி எம்.எஸ். சுவாமிநாதன் மற்றும் சி. சுப்ரமணியம் போன்ற கொள்கை வகுப்பாளர்கள், பசுமைப் புரட்சி அதிக மகசூல் தரும் வகை (HYV) விதைகள், நவீன நீர்ப்பாசன நுட்பங்கள் மற்றும் இரசாயன உரங்கள் மூலம் விவசாய உற்பத்தியை அதிகரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இந்த இயக்கம் உணவு உற்பத்தியை கணிசமாக உயர்த்தியது, இந்தியாவை உணவு தானியங்களில் தன்னிறைவு பெற்றது மற்றும் பஞ்சம் போன்ற நிலைமைகளைத் தணித்தது. இருப்பினும், இது சுற்றுச்சூழல் சீரழிவு மற்றும் விவசாய வளர்ச்சியில் ஏற்றத்தாழ்வுகள் போன்ற சவால்களையும் கொண்டு வந்தது.
நக்சலைட் இயக்கம்மாவோ சேதுங்கின் சித்தாந்தத்தால் ஈர்க்கப்பட்ட நக்சலைட் இயக்கம், 1960களின் பிற்பகுதியில் உணரப்பட்ட சமூக-பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் மற்றும் நில அநீதிகளுக்கு எதிரான ஆயுதப் போராட்டமாக உருவானது. மேற்கு வங்காளத்தில் உள்ள நக்சல்பாரி கிராமத்தில் உருவான இந்த இயக்கம், இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கும், குறிப்பாக ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களைக் கொண்ட கிராமப்புறங்களுக்கும் பரவியது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மாவோயிஸ்ட்) போன்ற குழுக்களால் வழிநடத்தப்பட்ட இந்த இயக்கம், விவசாயிகள், பழங்குடியினர் குழுக்கள் மற்றும் வெளியேற்றப்பட்டவர்களின் உரிமைகளுக்காக வாதிட்டது. நில விநியோகம், நிலப்பிரபுக்களால் சுரண்டல், வளங்கள் கிடைக்காமை போன்ற பிரச்சனைகளை இது முன்னிலைப்படுத்தியது. இந்த இயக்கம் கடுமையான அரச அடக்குமுறையை எதிர்கொண்டது, ஆனால் சமூக நீதி மற்றும் ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களின் அவலநிலை பற்றிய விவாதங்களில் தொடர்ந்து தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
தலித் இயக்கங்கள்இந்தியாவின் சுதந்திரம் சமூக சமத்துவம் மற்றும் நீதிக்கான நம்பிக்கையைக் கொண்டு வந்தது. தலித் இயக்கங்கள், பி.ஆர். அம்பேத்கர், முன்பு "தீண்டத்தகாதவர்கள்" என்று அழைக்கப்பட்ட தலித்துகள் மற்றும் பிற ஒடுக்கப்பட்ட சாதிகளுக்கு அதிகாரம் அளிக்க முயன்றார். இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கிய அம்பேத்கர், சாதிப் பாகுபாடு மற்றும் தீண்டாமைக்கு எதிராகப் போராடினார். 1970 களில் மகாராஷ்டிராவில் நிறுவப்பட்ட தீவிர சமூக இயக்கமான தலித் பாந்தர்ஸ், சாதி அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறை மற்றும் பாகுபாடுகளை சவால் செய்ய முயன்றது. இந்த இயக்கங்கள் தலித்துகள் மற்றும் பிற பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகளுக்கு கல்வி மற்றும் அரசு வேலைகளில் இடஒதுக்கீடு உட்பட சட்டச் சீர்திருத்தங்களுக்கு வழிவகுத்தன.
பெண்கள் இயக்கம்சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய சகாப்தம், பாலின சமத்துவம், பெண்கள் உரிமைகள் மற்றும் அதிகாரமளித்தல் ஆகியவற்றிற்காக வாதிடும் பெண்கள் இயக்கத்தின் எழுச்சியையும் கண்டது. இந்த இயக்கம் பாலின அடிப்படையிலான வன்முறை, கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் சமத்துவமின்மை மற்றும் பாரபட்சமான சட்டங்கள் போன்ற பிரச்சனைகளை எடுத்துரைத்தது. கமலாதேவி சட்டோபாத்யாய் மற்றும் இந்திரா காந்தி போன்ற நபர்கள் பெண்களின் உரிமைகளை முன்னேற்றுவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தனர். 1970கள் மற்றும் 1980களில் சுயதொழில் பெண்கள் சங்கம் (SEWA) மற்றும் இந்திய பெண்களின் தேசிய கூட்டமைப்பு (NFIW) போன்ற அடிமட்ட அமைப்புக்கள் தோன்றின. இந்த இயக்கங்கள் வரதட்சணை மற்றும் குடும்ப வன்முறைக்கு எதிரான சட்டங்கள் உட்பட சட்டமன்ற மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தன, மேலும் அரசியல் மற்றும் முடிவெடுக்கும் பாத்திரங்களில் பெண்களின் பிரதிநிதித்துவம் அதிகரித்தது.
தாராளமயமாக்கல் மற்றும் பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள்1991 இல், இந்தியா தாராளமயமாக்கல் மற்றும் பொருளாதார சீர்திருத்தங்களுடன் ஒரு புதிய பொருளாதார பாதையில் இறங்கியது. கடுமையான நிலுவைத் தொகை நெருக்கடியை எதிர்கொண்டுள்ள அரசாங்கம், பிரதமர் பி.வி. நரசிம்மராவ் மற்றும் நிதியமைச்சர் டாக்டர் மன்மோகன் சிங் ஆகியோர் பொருளாதாரத்தை தாராளமயமாக்கவும், அன்னிய முதலீட்டுக்கு திறந்துவிடவும், பல துறைகளின் கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்தவும் கொள்கைகளை தொடங்கினர். இந்த சீர்திருத்தங்கள் பொருளாதார வளர்ச்சியை அதிகரிக்கவும், போட்டித்தன்மையை அதிகரிக்கவும், உலகப் பொருளாதாரத்தில் இந்தியாவை ஒருங்கிணைக்கவும் நோக்கமாக உள்ளன. இதன் தாக்கம் ஆழமானது, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் குறிப்பிடத்தக்க வளர்ச்சி, நடுத்தர வர்க்கத்தின் விரிவாக்கம் மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்பம் மற்றும் சேவைகள் போன்ற துறைகளின் எழுச்சிக்கு வழிவகுத்தது.
முடிவு1947க்குப் பிறகு உருவான இயக்கங்கள் மற்றும் அரசியல் தத்துவங்கள் ஒரு சுதந்திர தேசமாக இந்தியாவின் மாறுபட்ட மற்றும் சிக்கலான பயணத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. அணிசேரா மற்றும் விவசாயப் புரட்சிகள் முதல் சமூக நீதி மற்றும் பொருளாதார சீர்திருத்தங்களுக்கான போராட்டங்கள் வரை, ஒவ்வொரு இயக்கமும் இந்திய வரலாற்றில் அழியாத தடம் பதித்துள்ளன. இந்த இயக்கங்கள் நாட்டின் அரசியல் உரையாடல், சமூகக் கொள்கைகள் மற்றும் சர்வதேச உறவுகளை தொடர்ந்து வடிவமைக்கின்றன. இந்தியா முன்னேறும் போது, இந்த மரபுகள் அதன் அடையாளத்தின் மையமாக இருக்கும் சமத்துவம், நீதி மற்றும் முன்னேற்றத்திற்கான அபிலாஷைகளை நினைவூட்டுகின்றன.
Terminologies
Non-Aligned Movement (NAM)Expansion: A diplomatic initiative started by India's first Prime Minister, Jawaharlal Nehru, along with leaders from Egypt, Indonesia, Yugoslavia, and Ghana. The movement aimed to offer a middle path for countries not aligning with either the Western bloc led by the United States or the Eastern bloc led by the Soviet Union. It promoted sovereignty, self-determination, and non-interference in the internal affairs of other nations. India played a pivotal role in NAM, hosting the first conference in 1961 in Belgrade.
விரிவாக்கம்: இந்தியாவின் முதல் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு, எகிப்து, இந்தோனேசியா, யூகோஸ்லாவியா மற்றும் கானா ஆகிய நாடுகளின் தலைவர்களுடன் இணைந்து தொடங்கப்பட்ட இராஜதந்திர முயற்சி. இந்த இயக்கம் அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்கத்திய கூட்டங்களுடனோ அல்லது சோவியத் யூனியன் தலைமையிலான கிழக்கு கூட்டங்களுடனோ இணையாத நாடுகளுக்கு ஒரு நடுத்தர பாதையை வழங்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இது இறையாண்மை, சுயநிர்ணய உரிமை மற்றும் பிற நாடுகளின் உள் விவகாரங்களில் தலையிடாதது ஆகியவற்றை ஊக்குவித்தது. 1961 இல் பெல்கிரேடில் முதல் மாநாட்டை நடத்திய NAM இல் இந்தியா முக்கிய பங்கு வகித்தது.
Green RevolutionExpansion: A transformative movement in Indian agriculture initiated in the 1960s and 1970s. Led by agricultural scientist M.S. Swaminathan and policymakers like C. Subramaniam, the Green Revolution aimed to increase agricultural productivity through the adoption of high-yielding variety (HYV) seeds, modern irrigation techniques, and chemical fertilizers. This movement significantly boosted food production, making India self-sufficient in food grains and alleviating famine-like conditions. However, it also brought challenges such as environmental degradation and disparities in agricultural development.
விரிவாக்கம்: 1960கள் மற்றும் 1970களில் தொடங்கப்பட்ட இந்திய விவசாயத்தில் ஒரு உருமாற்ற இயக்கம். தலைமையில் வேளாண் விஞ்ஞானி எம்.எஸ். சுவாமிநாதன் மற்றும் சி. சுப்ரமணியம் போன்ற கொள்கை வகுப்பாளர்கள், பசுமைப் புரட்சி அதிக மகசூல் தரும் வகை (HYV) விதைகள், நவீன நீர்ப்பாசன நுட்பங்கள் மற்றும் இரசாயன உரங்கள் மூலம் விவசாய உற்பத்தியை அதிகரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இந்த இயக்கம் உணவு உற்பத்தியை கணிசமாக உயர்த்தியது, இந்தியாவை உணவு தானியங்களில் தன்னிறைவு பெற்றது மற்றும் பஞ்சம் போன்ற நிலைமைகளைத் தணித்தது. இருப்பினும், இது சுற்றுச்சூழல் சீரழிவு மற்றும் விவசாய வளர்ச்சியில் ஏற்றத்தாழ்வுகள் போன்ற சவால்களையும் கொண்டு வந்தது.
Naxalite MovementExpansion: Inspired by Mao Zedong's ideology, the Naxalite movement emerged in the late 1960s as an armed struggle against perceived socio-economic inequalities and land injustices. Originating in the village of Naxalbari in West Bengal, the movement spread to various parts of India, particularly rural areas with marginalized communities. Led by groups such as the Communist Party of India (Maoist), the movement advocated for the rights of peasants, tribal groups, and the dispossessed. It highlighted issues of land distribution, exploitation by landlords, and lack of access to resources. The movement faced severe state repression but continued to influence debates on social justice and the plight of the marginalized.
விரிவாக்கம்: மாவோ சேதுங்கின் சித்தாந்தத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு, நக்சலைட் இயக்கம் 1960களின் பிற்பகுதியில் உணரப்பட்ட சமூக-பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் மற்றும் நில அநீதிகளுக்கு எதிரான ஆயுதப் போராட்டமாக உருவானது. மேற்கு வங்காளத்தில் உள்ள நக்சல்பாரி கிராமத்தில் உருவான இந்த இயக்கம், இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கும், குறிப்பாக ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களைக் கொண்ட கிராமப்புறங்களுக்கும் பரவியது. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மாவோயிஸ்ட்) போன்ற குழுக்களால் வழிநடத்தப்பட்ட இந்த இயக்கம், விவசாயிகள், பழங்குடியினர் குழுக்கள் மற்றும் வெளியேற்றப்பட்டவர்களின் உரிமைகளுக்காக வாதிட்டது. நில விநியோகம், நிலப்பிரபுக்களால் சுரண்டல், வளங்கள் கிடைக்காமை போன்ற பிரச்சனைகளை இது முன்னிலைப்படுத்தியது. இந்த இயக்கம் கடுமையான அரச அடக்குமுறையை எதிர்கொண்டது, ஆனால் சமூக நீதி மற்றும் ஓரங்கட்டப்பட்டவர்களின் அவலநிலை பற்றிய விவாதங்களில் தொடர்ந்து தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
Dalit MovementsExpansion:Movements led by figures like B.R. Ambedkar, seeking to empower Dalits, formerly known as "untouchables," and other oppressed castes. Ambedkar, the chief architect of India's constitution, fought against caste discrimination and untouchability. The Dalit Panthers, a radical social movement founded in Maharashtra in the 1970s, sought to challenge caste-based oppression and discrimination. These movements led to legislative reforms, including reservations in education and government jobs for Dalits and other backward castes.
விரிவாக்கம்:பி.ஆர் போன்ற பிரமுகர்கள் தலைமையிலான இயக்கங்கள். அம்பேத்கர், முன்பு "தீண்டத்தகாதவர்கள்" என்று அழைக்கப்பட்ட தலித்துகள் மற்றும் பிற ஒடுக்கப்பட்ட சாதிகளுக்கு அதிகாரம் அளிக்க முயல்கிறார். இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கிய அம்பேத்கர், சாதிப் பாகுபாடு மற்றும் தீண்டாமைக்கு எதிராகப் போராடினார். 1970 களில் மகாராஷ்டிராவில் நிறுவப்பட்ட தீவிர சமூக இயக்கமான தலித் பாந்தர்ஸ், சாதி அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறை மற்றும் பாகுபாடுகளை சவால் செய்ய முயன்றது. இந்த இயக்கங்கள் தலித்துகள் மற்றும் பிற பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகளுக்கு கல்வி மற்றும் அரசு வேலைகளில் இடஒதுக்கீடு உட்பட சட்டச் சீர்திருத்தங்களுக்கு வழிவகுத்தன.
Women's MovementExpansion: The rise of the women's movement post-independence advocating for gender equality, women's rights, and empowerment. The movement addressed issues such as gender-based violence, unequal access to education and employment, and discriminatory laws. Figures like Kamaladevi Chattopadhyay and Indira Gandhi played pivotal roles in advancing women's rights. The 1970s and 1980s saw the emergence of grassroots organizations like the Self-Employed Women's Association (SEWA) and the National Federation of Indian Women (NFIW). These movements led to legislative changes, including laws against dowry and domestic violence, and increased representation of women in politics and decision-making roles.
விரிவாக்கம்: சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய பெண்கள் இயக்கத்தின் எழுச்சி, பாலின சமத்துவம், பெண்கள் உரிமைகள் மற்றும் அதிகாரமளித்தல் ஆகியவற்றிற்காக வாதிடுகிறது. இந்த இயக்கம் பாலின அடிப்படையிலான வன்முறை, கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் சமத்துவமின்மை மற்றும் பாரபட்சமான சட்டங்கள் போன்ற பிரச்சனைகளை எடுத்துரைத்தது. கமலாதேவி சட்டோபாத்யாய் மற்றும் இந்திரா காந்தி போன்ற நபர்கள் பெண்களின் உரிமைகளை முன்னேற்றுவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தனர். 1970கள் மற்றும் 1980களில் சுயதொழில் பெண்கள் சங்கம் (SEWA) மற்றும் இந்திய பெண்களின் தேசிய கூட்டமைப்பு (NFIW) போன்ற அடிமட்ட அமைப்புக்கள் தோன்றின. இந்த இயக்கங்கள் வரதட்சணை மற்றும் குடும்ப வன்முறைக்கு எதிரான சட்டங்கள் உட்பட சட்டமன்ற மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தன, மேலும் அரசியல் மற்றும் முடிவெடுக்கும் பாத்திரங்களில் பெண்களின் பிரதிநிதித்துவம் அதிகரித்தது.
Liberalization and Economic ReformsExpansion: Economic reforms initiated in 1991 by Prime Minister P.V. Narasimha Rao and Finance Minister Dr. Manmohan Singh. The reforms aimed to liberalize the economy, open it up to foreign investment, and deregulate many sectors. These policies were a response to a severe balance of payments crisis and aimed to boost economic growth, enhance competitiveness, and integrate India into the global economy. The impact was profound, leading to significant growth in GDP, expansion of the middle class, and the rise of sectors like information technology and services.
விரிவாக்கம்: பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள் 1991 இல் பிரதமர் பி.வி. நரசிம்மராவ் மற்றும் நிதி அமைச்சர் டாக்டர் மன்மோகன் சிங். சீர்திருத்தங்கள் பொருளாதாரத்தை தாராளமயமாக்குவதையும், வெளிநாட்டு முதலீட்டிற்கு திறந்துவிடுவதையும், பல துறைகளை ஒழுங்குபடுத்துவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தன. இந்தக் கொள்கைகள் கடுமையான பணச் சமநிலை நெருக்கடிக்கு விடையிறுப்பாகவும், பொருளாதார வளர்ச்சியை அதிகரிக்கவும், போட்டித்தன்மையை மேம்படுத்தவும், உலகப் பொருளாதாரத்தில் இந்தியாவை ஒருங்கிணைக்கவும் நோக்கமாக இருந்தன. இதன் தாக்கம் ஆழமானது, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் குறிப்பிடத்தக்க வளர்ச்சி, நடுத்தர வர்க்கத்தின் விரிவாக்கம் மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்பம் மற்றும் சேவைகள் போன்ற துறைகளின் எழுச்சிக்கு வழிவகுத்தது.
